W tym artykule, będącym kontynuacją poprzedniego, przedstawimy kolejną metodę odbudowy zęba. Będzie to korona protetyczna. Co to takiego i kiedy właściwie ją wykonujemy? Postaramy się odpowiedzieć na te pytania. Zalety odbudowy pośredniej (inlay, onlay, endokorona) przedstawiliśmy w poprzednim artykule. Korona protetyczna posiada wszystkie te zalety. Jedyną wadą jest konieczność oszlifowania zęba, tak aby stworzyć na nią miejsce w przypadku, kiedy korona wykonywana jest ze względów estetycznych.
Zazwyczaj korona protetyczna wykonywana jest wtedy, gdy ząb zniszczony jest w stopniu, który uniemożliwia odbudowę poprzez inlay, onlay lub endokoronę. Można powiedzieć, że korona jest “stopień wyżej” jeśli chodzi o poziom zniszczenia zęba. Odbudowa koroną często dotyczy zębów po leczeniu kanałowym. Dlaczego to one są najbardziej zniszczone? Uszkodzenie próchnicowe lub mechaniczne zęba pogłębiane jest przez konieczność opracowania zęba przygotowującego go do leczenia kanałowego. W endodoncji obowiązuje bowiem zasada maksymalnego dostępu do kanałów, tak aby tor wprowadzania narzędzi kanałowych był maksymalnie prosty. Minimalizuje to ryzyko powikłań w postaci złamania narzędzia czy perforacji, ale wiąże się ze znacznym opracowaniem zęba.
Korona protetyczna przypomina swego rodzaju czapeczkę nakładaną na ząb. Dzięki wytrzymałym materiałom, z których jest wykonywana, korona protetyczna opasając ząb wzmacnia go i jednocześnie odtwarza jego naturalny, zdrowy wygląd. Aby wykonać koronę protetyczną, trzeba ząb oszlifować czyli zmniejszyć we wszystkich trzech wymiarach. Zabieg ten może być wykonany w znieczuleniu miejscowym, dzięki czemu jest całkowicie bezbolesny.
Istnieje kilka rodzajów koron protetycznych. Podstawowa różnica to materiał, z którego są one wykonane. Najpowszechniej wykonuje się korony porcelanowe na podbudowie metalowej. Rdzeń takiej korony stanowi metal, indywidualnie odlany dla danego zęba. Na tak przygotowaną podbudowę napala się porcelanę. Metal w takiej koronie nie jest widoczny – jest ukryty pod porcelaną.
Można także wykonać koronę porcelanową na podbudowie ze złota. Złoto nie jest widoczne – jest ukryte pod porcelaną. Złoto, pomimo swoich właściwości przeciwpróchnicowych jest jednak znacznie droższe.
Do uzupełnień zębów przednich stosuje się bardzo estetyczne korony pełnoceramiczne. Cechą koron pełnoceramicznych jest doskonała estetyka, są one nie do odróżnienia od zębów naturalnych.
Jeśli ząb jest zniszczony w takim stopniu, że nie rokuje nawet utrzymania korony protetycznej, należy umieścić w korzeniu tak zwany wkład koronowo-korzeniowy. Wkład koronowy-korzeniowy ma część korzeniową umocowaną w kanale korzeniowym zęba oraz część koronową, która wystaje w jamie ustnej i ma kształt zęba oszlifowanego pod koronę protetyczną. Materiał, z którego wykonuje się wkład, dobiera się pod kątem przyszłej korony. Może to być stal, złoto, tlenek cyrkonu lub włókno szklane. Wkłady są wykonywane indywidualnie dla każdego zęba lub stosowane są wkłady standardowe.
Podsumowując, korony protetyczne są stosowane tylko w tych przypadkach, w których nie ma innej możliwości trwałej rekonstrukcji korony zęba. Korony są najlepszym rozwiązaniem aby wzmocnić słaby ząb, poprawić jego funkcjonalność i estetykę lub odbudować brakującą część koronową na własnym korzeniu. Jednakże o planie leczenia decyduje lekarz i to do niego należy ustalenie wskazań i przeciwwskazań do wykonania korony.